சென்னை: உலகப் புகழ்பெற்ற ஞானியாகப் போற்றப்படும் பகவான் ரமண மகரிஷியின் வாழ்க்கை வரலாறு, ஆன்மீக உலகில் எப்போதுமே பெரும் வியப்பையும், உத்வேகத்தையும் அளிக்கும் ஒன்று. அத்தகைய ரமண மகரிஷியின் திருவண்ணாமலை வருகைக்குப் பின்னரான அவரது தியாக வாழ்வு, பக்தர்களுடன் ஏற்பட்ட தொடர்புகள், பல சோதனைகள், மற்றும் தனது தாய்க்கு அவர் வழங்கிய மகத்தான ஞானநிலை குறித்த ஆழமான சம்பவங்களை, திரைக்கதை எழுத்தாளரும் ஆன்மீகப் பேச்சாளருமான பூபதி ராஜா அவர்கள், ஆன்மீககிளிட்ஸ் யூடியூப் சேனலுக்காக விரிவாகப் பேசியுள்ளார்.
பூபதி ராஜா அவர்கள் விளக்கிய ரமண மகரிஷியின் வாழ்க்கை நிகழ்வுகளின் தொகுப்பு இதோ:
பாதாள லிங்க குகையில் கடும் தவம்: அருணாச்சலத்தை வந்தடைந்த பகவான் ரமணர், அமைதியாகவும் ஆழ்ந்த தியானத்திலும் ஈடுபட, திருவண்ணாமலை கோயிலின் பாதாள லிங்க குகையில் அடைக்கலம் புகுந்தார். அங்கே பூரான், தேள் போன்ற விஷ ஜந்துக்கள் இருந்தும், அவற்றை அவர் பொருட்படுத்தவில்லை. தேள், பூரான் கடித்ததால் உடலில் இரத்தம் வந்தபோதும், தான் உடல் அல்ல என்ற மெய்ஞான நிலையில் இருந்ததால், எந்த வலியையும் உணராமல் தொடர்ந்து தவம் புரிந்தார்.
அன்பும், அர்ப்பணிப்பும்: ரமணர் குகையில் இருப்பதையறிந்த சேஷாத்திரி சுவாமிகள் போன்ற மகான்கள், அவரைப் பாதுகாக்க உதவினர். ரத்தினம்மாள், தேவராஜ முதலியார் போன்ற பக்தர்கள், தோட்டக்காரர் பழனிச்சாமி மூலம் ரமணரை கவனித்துக் கொள்ளும் பொறுப்பை ஏற்றனர். ரத்தினம்மாள் வற்புறுத்தி உணவளித்தபோதும், பகவான் மிகக் குறைவாகவே உண்டார். உடல் முழுவதும் புண்ணாக இருந்த நிலையிலும், எந்தவிதமான சலனமும் இல்லாமல் அவர் இருந்தது, அவரது தேஜஸை உலகறியச் செய்தது.
உறவினர்களும், தாயாரின் வருகையும்: ரமணரின் புகழ் பரவியபோது, அவரது பூர்வீகம் குறித்து மக்கள் அறிய விரும்பினர். வெங்கட்ராம ஐயர் என்ற தாசில்தார் அலுவலக ஊழியர் வற்புறுத்திக் கேட்டபோது, ரமணர் தனது விவரங்களை ஒரு தாளில் எழுதினார். 'வெங்கட்ராமன், திருச்சூழி, மதுரை' என்ற தகவல் கிடைத்ததும், கேரளாவில் நாடகக் கம்பெனியில் சேர்ந்துவிட்டார் என்ற வதந்தியை நம்பி தேடிச் சென்றிருந்த உறவினர் நெல்லையப்பர், திருவண்ணாமலைக்கு வந்து ரமணரைக் கண்டார். தனது மகன் இருந்த நிலையைக் கண்டு கலங்கிய நெல்லையப்பர், ரமணரை மதுரைக்கு வருமாறு வேண்டினார்.
ரமணர் மௌன விரதம் பூண்டு, தனது வைராக்கியத்தை உறுதிப்படுத்தினார். மகனின் பிடிவாதத்தைக் கண்ட தாய் அழகம்மையாரை நெல்லையப்பர் திருவண்ணாமலைக்கு அழைத்து வந்தார். தனது அலங்காரப் பிரியராக தான் வளர்த்த மகன், வெறும் கோவணம் மட்டுமே அணிந்து அமைதியாக அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டு அழகம்மையார் கண்ணீர் வடித்தார். மகனைத் தன்னுடன் வருமாறு பலமுறை வேண்டியும் ரமணர் மறுத்தார்.
தாய்க்கு அருளிய ஞான உபதேசம்: தாயின் துயரம் கண்ட பச்சையப்ப முதலியார், ரமணரிடம் தாய் மனம் குளிர ஏதேனும் ஒரு வார்த்தை கூறுமாறு வேண்டினார். அப்போது, ரமணர் ஒரு தாளில், "அவரவர் பிராரப்தப் பிரகாரம் ஆங்காங்கே இருந்து ஆட்டுவிப்பான் என்றும், நடவாதது யார் முயற்சிக்கினும் நடவாது; நடப்பதை யாராலும் நிறுத்த முடியாது. இதுவே தின்னம் (உறுதி). இன்னம் ஆதலில் மௌனமாய் இருத்தல் நன்று." என எழுதி அளித்தார். அதாவது, எல்லாம் ஈசனின் கட்டளைப்படியே நடக்கும், நடக்க வேண்டியதை யாராலும் தடுக்க முடியாது, நடக்காததை யாரும் நிகழ்த்த முடியாது என்ற ஞான உண்மையை அறிவித்தார். இது தாயாருக்கு ரமணரின் உறுதியை உணர்த்தியது.
சவால்களும், உறுதியான நிலையும்: ரமணரின் புகழ் பரவ ஆரம்பித்ததும், சில சாமியார்கள் பொறாமை கொண்டு அவரை அங்கிருந்து விரட்ட முயற்சித்தார்கள். மலை உச்சியிலிருந்து கற்களை உருட்டி விடுதல், உண்டியல் வைத்து பணம் வசூலித்தல் என பல இடையூறுகள் ஏற்பட்டன. ஆனால், ரமணர் எதற்கும் அசைந்து கொடுக்காமல், அருணாச்சலத்திலேயே நிலைத்து நின்றார். ஈசான மடம் சாத்தப்ப சுவாமிகளின் அன்புக்கு கட்டுப்பட்டு இரண்டு நாட்கள் அங்கு தங்கிய ரமணர், பின்னர் மீண்டும் தனது விருப்பமான அருணாச்சலத்திற்கே திரும்பினார்.
தாயின் மரணமும், மாதர்பூதேஸ்வரர் கோயிலும்: 1915ஆம் ஆண்டு, தனது மற்றொரு மகன் நாகசுந்தரத்துடன் திருவண்ணாமலை வந்த தாய் அழகம்மையார், ரமணரின் சம்மதத்துடன் அங்கேயே தங்கினார். ஆரம்பத்தில் ஆச்சாரமானவராக இருந்தாலும், ரமணரின் அணுகுமுறையால் தாயார் எல்லோருடனும் சகஜமாகப் பழக ஆரம்பித்தார். பின்னர், தாயார் உடல்நலக் குறைவால் மரணப் படுக்கையில் இருந்தபோது, ரமணர் ஒரு மகனாக இருந்து தாயை அன்புடன் கவனித்துக் கொண்டார். மரண நேரத்தில், ஒரு கையை தாயின் தலைமீதும், மற்றொரு கையை மார்பிலும் வைத்து, இரண்டு நிமிடங்களில் உயிர் பிரிந்ததும், "வாங்க சாப்பிடப் போகலாம்" என்று கூறி, மரண தீட்டு இல்லை என அறிவித்தார்.
தாயாரின் மறைவுக்குப் பின், வேத விற்பன்னர்கள் உதவியுடன் தாயாருக்கு சமாதி எழுப்பப்பட்டு, அதே இடத்தில் 'மாதர்பூதேஸ்வரர் கோயில்' கட்டப்பட்டது. தாய்க்கு கோயில் கட்டி, தாயை சிறப்பு செய்த பகவான் ரமண மகரிஷியின் வாழ்க்கை, அருணாச்சலத்தின் சக்தி மற்றும் மெய் உணர்தலின் மகத்துவத்தை உலகிற்கு உணர்த்துகிறது.
